ΟΜΟΤΟΞΙΚΟΛΟΓΙΑ
“Μια μέρα θα χτίσω την γέφυρα που θα ενώνει την Ομοιοπαθητική με την Κλασσική Ιατρική” ήταν το όνειρο του ιδρυτή της ομοτοξικολογίας H.H.Reckeweg
Η Ομοτοξικολογία αποτελεί μια θεραπεία που βασίζεται τόσο στις αρχές της Ομοιοπαθητικής, όσο και στις σύγχρονες γνώσεις της Βιοχημείας και της ΝευροΟρμονοΑνοσοβιολογίας.
Η Ομοτοξικολογία θεμελιώθηκε το 1952 από τον Γερμανό γιατρό H.H.Reckeweg ( 1905- 1985 ) και θεωρεί ότι οι τοξίνες αν δεν αποβληθούν ή δεν εξουδετερωθούν από τον ίδιο τον οργανισμό , τότε μπορούν να δημιουργήσουν βλάβες ακόμη και μη αναστρέψιμες.Ομοτοξίνη κατά τον Reckeweg, σημαίνει “ανθρώπινο δηλητήριο”, από τη λατινική λέξη homo που σημαίνει άνθρωπος και την ελληνική λέξη τόξον που σημαίνει δηλητήριο.
Τα ομοτοξικολογικά φάρμακα, έχουν συνεπώς στόχο να αποτοξινώσουν τον οργανισμό, να διεγείρουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος και να αποκαταστήσουν την φυσιολογική δομή και λειτουργία των κυττάρων.
Τα θεραπευτικά προτερήματα σε σχέση με την κλασσική ομοιοπαθητική αφορούν κυρίως τα εκφυλιστικά νοσήματα, εκεί δηλαδή που χρειάζεται μια θεραπευτική παρέμβαση που θα διεισδύσει περισσότερο σε κυτταρικό επίπεδο.
Στην ομοτοξικολογία, κατασκευάζονται ομοιοπαθητικά προϊόντα συνδυασμένων δυναμοποιήσεων, σχεδιασμένα για να λειτουργούν μαζί με τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού και να διευκολύνουν την εξάλειψη των τοξικών ουσιών από το σώμα.
Το διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται στην ομοτοξικολογία
είναι ο πίνακας των Έξι-Φάσεων ο οποίος διευκολύνει στην επιλογή των κατάλληλων φαρμάκων.
1η Φάση: εκκριτική (απέκκριση) π.χ. ιδρώτας, εμμετός.
2η Φάση: αντιδραστική (φλεγμονή), π.χ. πυρετός, οξεία βρογχίτιδα.
3η Φάση: συσσωρευτική (αποθήκευση), π.χ. αρτηριοσκλήρυνση
Επίδραση των δηλητηρίων-τοξινών στις επόμενες φάσεις:
4η Φάση: διαποτιστική (βλάβη), π.χ. ημικρανία
5η Φάση: εκφυλιστική (αλλοίωση), π.χ. αρθροπάθεια.
6η Φάση: νεοπλασματική (υποστροφή), π.χ. καταστροφή κυττάρων
Με τον όρο ομοτοξίνη, λοιπόν, αναφερόμαστε όχι μόνο στις ουσίες που είναι δηλητηριώδεις για τον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά ακόμη και σ’ αυτές που δε γίνονται καλά ανεκτές από αυτόν. Οι τοξίνες είναι είτε ενδογενείς, όταν δημιουργούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, είτε εξωγενείς, όταν εισχωρούν σ’ αυτόν απ’ έξω.
Έτσι, όλα τα συμπτώματα μιας ασθένειας είναι αποτελέσματα της αμυντικής προσπάθειας του οργανισμού να εξαλείψει τις τοξίνες.
Η θεραπεία γίνεται με σκοπό την αποκατάσταση της γενικής ευεξίας του οργανισμού (ολιστική θεραπεία)
Ο ανθρώπινος οργανισμός παίρνει μια πληροφορία που περιλαμβάνεται στο ομοτοξικολογικό σκεύασμα, και αυτή η πληροφορία ενεργοποιεί τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας. Γι’ αυτό οι θεραπείες αυτού του είδους έχουν αποτελέσματα και εκεί που οι ρυθμιστικοί μηχανισμοί είναι εξαντλημένοι.
Η ομοτοξικολογία είναι αποτελεσματική σε χρόνιες και σε οξείες παθήσεις, σε κληρονομικές και σε επίκτητες. Μάλιστα, τα σκευάσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για πρόληψη, σβήνοντας την κληρονομική μνήμη, καθιστώντας, έτσι, δυνατή την ευγονική. Συγκεκριμένα αυτό επιτυγχάνεται αν οι μέλλοντες γονείς λάβουν για ένα χρονικό διάστημα πριν τη σύλληψη, τα κατάλληλα σκευάσματα που θα μειώσουν ή θα σβήσουν τις κληρονομικές τους προδιαθέσεις.
Άρα η ομοτοξικολογία βοηθά:
Στον περιορισμό της εισόδου των τοξινών στον οργανισμό.
Στην απεκκριτική θεραπεία και στην θεραπεία της δηλητηρίασης του οργανισμού από τις τοξίνες.
Στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού
Στην ενίσχυση της λειτουργίας των οργάνων και των κυττάρων.
Στη διέγερση της άμυνας του οργανισμού μετά από χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες
Στην ανάταξη του νευρικού συστήματος μετά από χρόνια πολυφαρμακία με αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά φάρμακα κ.α